
Teqeja e Libohovës, një kopsht shpirtëror mes maleve që flet me gjuhën e paqes
Dritare.net
Në dokumentarin e Robert Hackman për Dritare TV, një nga ndalesat më poetike dhe prekëse është në Libohovë, ku ndodhet një prej teqeve më të bukura dhe më të dashura të urdhrit bektashi.
E njohur dikur si Tyrbja e Baba Demirit, kjo teqe është e vendosur në një kodër të qetë me pamje madhështore dhe rrethohet nga kopshtet e gjelbëruara dhe pemët me lule, që nuk janë vetëm dekor, por një pjesë e rëndësishme e identitetit shpirtëror të këtij vendi.
“Ka një ndjesi të rrallë këtu… sikur vetë toka lutet,” thotë Hackman, ndërsa ecën nëpër shtigjet e mbuluara me bar dhe lule shumëngjyrëshe që i japin teqesë një atmosferë të gjallë, por të shenjtëruar.
Në këtë vend, bektashinjtë kanë ndërtuar jo vetëm një hapësirë për lutje dhe reflektim, por edhe një mënyrë jetese që bashkon komunitetin. Të moshuar, gra e burra të zonës, vijnë dhe kujdesen për kopshtin e teqesë, si një akt dashurie dhe përkushtimi, duke e kthyer kopshtarinë në një formë adhurimi.
“Kopshtet janë një mënyrë për të parë si Zoti kujdeset për tokën. Ne kujdesemi për teqenë ashtu siç Ai kujdeset për botën,” thotë një banore e moshuar, që prej vitesh ujit lulet çdo mëngjes.
Kjo teqe është një ndër shembujt më të bukur të ndërthurjes së natyrës me shpirtin, një dëshmi e gjallë e lidhjes që bektashinjtë kanë me tokën, me stinët, me heshtjen dhe me qetësinë.
Në dokumentar, Hackman reflekton për ndikimin që këto vende të vogla dhe të thjeshta kanë në trashëgiminë shpirtërore të një kombi:
“Këtu ku nuk ka zhurmë, gjen më shumë kuptim. Në një teqe si kjo, flet me heshtje dhe dëgjon me zemër.”
Teqeja e Libohovës, megjithëse pak e njohur për publikun e gjerë, është një perlë e trashëgimisë bektashiane, që meriton të njihet, të vizitohet dhe të ruhet si një vend ku paqja nuk predikohet – por jetohet./ dritare.tv

















