
Tyrbja e Baba Demirit në Libohovë, treguar nga një anglez
Dritare.net
Në jug të Shqipërisë, në një fshat të qetë që shtrihet mes kodrave dhe luginave të gjelbra, ndodhet një nga thesaret shpirtërore më pak të njohura të bektashinjve: Tyrbja e Baba Demirit në Libohove. Për vendasit keshtu quhej dikur. Ai vend është një vend lutjeje, përkujdesjeje dhe kujtese. Por për anglezin Robert Hackman – fotoreporter dhe studiues i kulturave të Ballkanit – është shumë më tepër: një dritare e hapur drejt një bote ku toka dhe besimi janë një.
“Kam qenë këtu shumë herë ndër vite,” tregon Robert Hackman. “Por çdo herë më godet e njëjta ndjesi: qetësia, përulësia dhe mënyra si banorët e këtij komuniteti kujdesen për këtë vend, si të ishte shtëpia e shpirtit të tyre.”
Ajo që e bën të veçantë këtë tyrbe nuk është vetëm arkitektura e thjeshtë apo historia që bart, por kopshti që e rrethon – një hapësirë e mbjellë dhe mbajtur me dashuri nga vetë komuniteti. Nuk është një kopsht dekorativ. Është një akt besimi.
“Bektashinjtë kanë një marrëdhënie shumë të veçantë me tokën. Kopshtaria, për ta, është një mënyrë për të vëzhguar se si Zoti kujdeset për botën. Dhe në kthim, ata kujdesen për tokën – për teqetë, për tyrbet, për pemët, për lulet,” thotë Hackman.
Tyrbja e Baba Demirit është një nga ato vende ku e shkuara, besimi dhe natyra bashkëjetojnë në harmoni. Kopshti këtu nuk është vetëm për sy, por për shpirtin – një vend ku njerëzit mblidhen, punojnë tokën, ndajnë heshtjen dhe kujdesin. Një akt që nuk kërkon zë, por dorë.
Robert Hackman beson se kjo marrëdhënie me natyrën dhe spiritualitetin eshte e jashtezakonshme.
“Në një botë që gjithnjë e më shumë harron të ndalet dhe të kujdeset, tyrbe si kjo në Libohove janë kujtesa se toka nuk është vetëm pronë, por trashëgimi shpirtërore. Dhe kopshtaria – ajo që shpesh shihet si punë fizike – është në të vërtetë një akt dashurie.”/Dritare.net

















