Në epokën dixhitale, fëmijët kanë nevojë për një burim të besueshëm të cilit mund t'i drejtohen me pyetje rreth dashurisë dhe seksit – dhe hulumtimet tregojnë se si prindërit mund ta bëjnë atë siç duhet.
Shumë prindër mund të ndiejnë siklet dhe frikë kur përpiqen të flasin me fëmijët e tyre për intimitetin fizik – megjithëse qëndrimet ndaj edukimit seksual mund të ndryshojnë shumë midis vendeve dhe familjeve, tregon hulumtimi.
Një përmbledhje e hulumtimit mbi përfshirjen e prindërve britanikë në edukimin seksual zbuloi se ata shpesh ndiheshin në siklet , për shembull, dhe kishin frikë se nuk kishin aftësitë ose njohuritë për të folur me fëmijët e tyre. Megjithatë, i njëjti rishikim zbuloi gjithashtu se në vende të tilla si Holanda dhe Suedia, prindërit flisnin hapur me fëmijët e tyre për seksin që në moshë të hershme, dhe se ndoshta si rezultat, shtatzënitë adoleshente dhe sëmundjet seksualisht të transmetueshme ishin shumë më pak të zakonshme se në Angli.
Prindërit që e kanë problem kur flasin për seksin, mund ta gjejnë veten në një pozicion të vështirë. Shumë do të donin që fëmijët e tyre të dinin se ata mund të vijnë tek ata me pyetje dhe probleme, veçanërisht në epokën dixhitale, me fëmijët që hasin përmbajtje grafike në internet në një moshë gjithnjë e më të re. Por ata mund të kenë vështirësi të vendosin se kur dhe si të fillojnë.
Eva Goldfarb, profesoreshë e shëndetit publik në Universitetin Shtetëror Montclair, është bashkëautore e një përmbledhjeje sistematike të literaturës së 30 viteve të fundit të edukimit gjithëpërfshirës seksual . Ndërsa rishikimi fokusohet në shkolla, Goldfarb thotë se kërkimi i saj mban mësime të rëndësishme edhe për prindërit. Një pasqyrë bazë është se edukimi seksual ka një ndikim pozitiv dhe afatgjatë, siç është ndihma e të rinjve për të krijuar marrëdhënie të shëndetshme. Këshilla e saj për prindërit është të mos i anashkalojnë apo vonojnë këto biseda.
“Filloni më herët se sa mendoni. Edhe me fëmijë shumë të vegjël mund të flisni për emrat e pjesëve dhe funksioneve të trupit, integritetin dhe kontrollin e trupit.", thotë ajo.
Kjo përfshin të folurit për çështje që prindërit nuk mund as t'i mendojnë si të lidhura me seksin, por që kanë të bëjnë me marrëdhëniet më gjerësisht: Askush nuk e merr atë që dëshiron gjatë gjithë kohës, është e rëndësishme t'i trajtojmë të gjithë me dashamirësi dhe respekt.
Në fakt, prindërit priren ta kenë më të lehtë të flasin me fëmijët e tyre për seksin kur këto biseda fillojnë në moshë të re dhe dalin natyrshëm, sugjeron një studim i veçantë. Përgjigjja e hapur dhe e ndershme e pyetjeve të fëmijëve të vegjël mund të vendosë një model pozitiv që e bën më të lehtë bisedën për çështje më komplekse më vonë.
Kjo qasje hap pas hapi mund të jetë gjithashtu e dobishme për fëmijët në kuptimin e të kuptuarit të origjinës dhe identitetit të tyre . Për shembull, hulumtimi ka treguar se fëmijët që u ngjizën me ndihmën e dhurimit të spermës, dhe prindërit e të cilëve e shpjeguan këtë që në fillim me ndihmën e librave dhe tregimeve, ndiheshin më pozitivë për origjinën e tyre sesa ata që e morën vesh më vonë.
Për prindërit që duan të hapin temën e seksit, por nuk e dinë se si, hulumtimi ka zbuluar një sërë mënyrash për të filluar.
Studime dhe sondazhe të shumta sugjerojnë se të rriturit shpesh nuk dinë aq shumë për seksin dhe trupin sa do të donin, madje mund të kenë ide krejtësisht të pasakta që bazohen në mite ose hamendje.
Ideja se biseda me fëmijët për seksin do t'i inkurajojë ata të mendojnë për gjëra që nuk janë të përshtatshme për moshën, ose të kërkojnë përvoja seksuale, mbetet e zakonshme në mbarë botën, duke përfshirë edhe në SHBA. Ajo priret të lidhet me besimin se mësimi i abstinencës nga seksi deri në martesë është mënyra më e mirë për të mbrojtur shëndetin dhe sigurinë e të rinjve.
Megjithatë, hulumtimet kanë treguar të kundërtën. Thjesht t'u thuash adoleshentëve të mos bëjnë seks është vërtetuar përfundimisht se nuk funksionon. Akademia Amerikane e Pediatrisë i quan programet arsimore që vetëm promovojnë abstinencën "joefektive", bazuar në një rishikim sistematik të provave . Rishikimi tregon gjithashtu se edukimi gjithëpërfshirës seksual ndihmon në parandalimin dhe reduktimin e rreziqeve të shtatzënisë së adoleshentëve dhe sëmundjeve seksualisht të transmetueshme, duke i bërë jehonë gjetjeve në Holandë dhe Suedi.
Në fakt, kur prindërit, dhe veçanërisht nënat, flasin me fëmijët e tyre adoleshentë për seksin, adoleshentët kanë më shumë gjasa të vonojnë të bëjnë seks për herë të parë dhe të angazhohen në sjellje më të sigurta kur bëjnë seks, veçanërisht në rastin e vajzave. Studimi i familjeve britanike sugjeron se është e rëndësishme të përfshihen edhe baballarët në biseda, gjithashtu sepse djemtë shpesh mendojnë se edukimi seksual priret të peshohet ndaj përvojës së vajzave.
Shkurtimisht, t'u mësosh të rinjve se çfarë do të thotë me të vërtetë të jesh gati herën e parë që bëjnë seks dhe çfarë të marrin parasysh kur e bëjnë këtë, ka shumë më shumë gjasa t'i mbrojë ata sesa të mos u thuash asgjë. Riformulimi ose fshehja e fjalorit rreth seksit dhe zhvillimit seksual gjatë bisedës me të rinjtë rrezikon gjithashtu të njollosni rastësisht fjalët origjinale me turp, në vend që t'i paraqisni ato si pjesë normale të një bisede të sinqertë./BBC/M.K/dritare.net
