Nga Felicita Jakoel-kryetare e shoqatës së miqësisë Izrael-Shqipëri
Ecja e zakonshme e mëngjesit.
Vetëm unë...
duke u përpjekur të harroj stresin, sirenat, bumet dhe lajmet kaq shqeresuese qe pasojne.
Ne nje parking, nje dritare makine e thyer, e copetuar si nje britme qe can heshtjen. Eca me tutje po copat e vogla te qelqit jeshil qe shkelqenin ne trotuar me bene te kthehem.
Qëndrova aty, pa levizur dhe mendova-
ndoshta mund të bëj diçka me këto thërrime.
Kështu që i mblodha me kujdes grimcat e asaj dickaje te plote, te thyer dhe mendova te te bej kete koke gruaje te bukur, te forte por qe shperthen ......
Ndoshta nje simbol qe flet më fort se çdo fjalë që mund të them per sa ndodh me jeten tone këto ditë ne Israel.
Shpresoj per qetesi dhe siguri....sa me shpejt!/Marrë nga Facebook-u i autores
