Si mahniti Berlinin, shef Naimi me shije tradicionale!
E Hënë 10 Nëntor 2025, 16:04
Dritare.net
Për Shef Naimin, kuzhina ka kaluar prej kohësh nga profesion në pasion. Ky pasion e ka shtyrë në një mision personal: të kthejë në dritë thesaret e harruara të gastronomisë elbasanllie dhe më gjerë. Ai tregon në Dritare TV se si ka udhëtuar nëpër periferitë dhe fshatrat e Elbasanit, duke biseduar me të moshuarit dhe duke mbledhur copëza tradite për të rindërtuar recetat në formën e tyre më origjinale.
Thelbi i gjithçkaje, sipas tij, është 'lënda e parë'. Ai flet me një shqetësim të ndjerë për vështirësinë e gjetjes së produkteve vërtet natyrale. 'Po vuaj për gjetjen e lëndës së parë cilësore,' pohon ai, duke theksuar se vetëm me përbërës të duhur mund të arrihet shija autentike. Nga pistili i kumbullave të egra të mbledhura me dorë, te vezët e fshatit dhe qepa e Gjinari, çdo element është pjesë e një mozaiku që ai ndërton me kujdes.
Hymë në kuzhinën e Shef Naimit për të dëshmuar magjinë e krijimit të dy prej pjatave më emblematike të Elbasanit. Përgatitja fillon me tavën me pistil, një gatim dimëror. Shefi na tregon pistilin e përgatitur vetë, një pastë e tharë kumbullash të egra dhe shpjegon se si athtësia e tij balancon në mënyrë perfekte yndyrën e mishit të dashit dhe ëmbëlsinë e qepës. Çdo hap, nga kaurdisja e qepës në vaj ulliri deri te shtimi i lëngut të mishit, kryhet me një përpikmëri që tregon respekt për recetën.
Më pas, vëmendja kalon te tava e kosit.
Këtu, shefi zbulon një sekret thelbësor: 'Orizi nuk është protagonist, ai përdoret vetëm për të thithur lagështirën e tepërt'. Ai përdor vetëm disa kokrra oriz të pazier, duke sfiduar versionet moderne që shpesh abuzojnë me sasinë e tij. Përzierja e kosit të thartuar siç duhet me vezë fshati me ngjyrë të artë dhe gjalpë të vërtetë krijon një masë kremoze që derdhet mbi mishin e qengjit të pjekur më parë. Të dyja tavat, të gatuara në enë balte tradicionale dhe të pjekura në furrë druri, premtojnë një shije që të kthen pas në kohë.
Ai ndau po ashtu me entuziazëm përvojën e tij në një panair prestigjioz në Berlin, ku mori përsipër të prezantonte një darkë të plotë me shije shqiptare, por të interpretuar në një stil modern gurme. Në vend të 'antipastave', ai shërbeu 'meze shqiptare', duke përfshirë edhe suxhukun e Kosovës. Pjata kryesore ishte një transformim i guximshëm: rosnicat e Jugut, tradicionalisht një lloj supe, u shndërruan në një rizoto elegante. Mishi me pistil u shoqërua me kaçamakun e Dibrës, duke krijuar një martesë të shijeve mes krahinave.
Për ëmbëlsirë, qumështori i Çamërisë u ngrit në një tjetër nivel kur u kombinua me glikonë delikate të Përmetit. Suksesi i kësaj darke në Berlin ishte një dëshmi se kuzhina shqiptare, kur prezantohet me krenari dhe kreativitet, ka potencialin të mahnitë çdo qiellzë ndërkombëtare dhe të zërë vendin e saj të merituar në hartën gastronomike botërore.
Ky përkushtim ndaj cilësisë dhe origjinalitetit është ajo që e bën kuzhinën e tij një përvojë të vërtetë, duke e kthyer restorantin e tij jo vetëm në një vend për të ngrënë, por në një arkivë të gjallë të shijeve shqiptare./dritare.net
