Kur Vladimir Putin zbriti nga avioni mbi pistën e kuqe në Alaskë, ai u përshëndet me një pritje që shënonte një kthesë të dukshme në marrëdhëniet e tij me Shtetet e Bashkuara. Takimi i parë midis një presidenti amerikan dhe një presidenti rus që nga pushtimi i Ukrainës nuk prodhoi asnjë marrëveshje konkrete, por transformoi figurën e Putinit nga një paria i Perëndimit në një mysafir të nderuar në tokën amerikane, shkruan The Economist
Donald Trump e përshkroi samitin me fjalët: “Nuk ka marrëveshje derisa të ketë marrëveshje.” Ai shtoi se kishte “shumë pika ku u pajtuam”, por nuk specifikoi asnjë nga to dhe, më e rëndësishmja, nuk u arrit asnjë konsensus mbi ndalimin e luftës në Ukrainë.
Takimi ngjalli shqetësim në Bruksel dhe Kievin, ku udhëheqësit evropianë dhe ukrainas frikësoheshin se Trump mund t’i jepte dorë Putinit për të dobësuar pozicionin e Ukrainës. Megjithatë, mungesa e një marrëveshjeje të madhe mund të shihet si një lehtësim për aleatët perëndimorë, të cilët mund të kenë pasur frikë nga një përpjekje për kompromis të njëanshëm.
Analistët vënë në dukje se ceremonia e pritjes dhe rregullat formale të samitit duket se kishin një rëndësi simbolike të madhe. Një President rus që shihet të përshëndetet me duartrokitje në tokën amerikane është një tregues i jashtëzakonshëm i ndryshimit të narrativës globale. Për Putinin, kjo është një fitore diplomatikisht e vlefshme, duke rivendosur imazhin e tij si një figurë që merret seriozisht edhe nga Shtetet e Bashkuara.
Në fund, samiti i Alaskës ngre pyetje më të gjera për politikën e jashtme amerikane: Sa i fuqishëm është ndikimi amerikan mbi krizat ndërkombëtare kur një takim presidencial mund të interpretohet si një “dhuratë simbolike” për udhëheqësin e një vendi agresor? Përtej marrëveshjeve konkrete, vizita e Putinit në Alaskë mund të mbahet mend më shumë për imazhin sesa për rezultatet reale./K.C/dritare.net
