Shoqëria unike e Sazanit/ Veterani: Fëmijët tanë lindën atje!
E Shtunë 1 Nëntor 2025, 17:05
Dritare.net
Përtej detyrave ushtarake dhe sakrificave, jeta në Sazan karakterizohej nga një frymë e jashtëzakonshme solidariteti dhe një lidhje shoqërore që sot duket pothuajse e pabesueshme. Këtë e dëshmon më së miri historia prekëse e veteranit Lefter Shtembari, për të cilin Sazani nuk ishte vetëm një vend shërbimi, por edhe vendlindja e dy prej fëmijëve të tij.
"Shoqëri si e Sazanit, zor se duhet të ketë", fillon rrëfimin e tij, duke sjellë një kujtim personal. Ai tregon se si, gjatë një problemi shëndetësor të njërit prej fëmijëve të tij të porsalindur, i gjithë komuniteti u bë një.
"Gratë darkë më darkë e bënin me ndërrime me shoqet. E merrnin nga shtëpia, do flinte te gjitoni edhe gratë e bënin me ndërrim se e mbanin 24 orë në monitorim nga mjekët," kujton ai, i prekur nga mbështetja që mori.
Kjo nuk ishte një ngjarje e izoluar, por një normë e jetës në ishull. Ai përshkruan një ndjenjë sigurie absolute, ku çdo grua apo fëmijë që udhëtonte nga ishulli drejt Vlorës, shoqërohej nga i gjithë komuniteti.
"E fusnin në mes edhe pa frikë e çonin kudo të shkonte", shpjegon ai. Kjo ndjenjë përkatësie dhe kujdesi reciprok e bëri Sazanin një familje të madhe. Edhe sot, lidhja e tij me ishullin është aq e fortë saqë në këtë udhëtim përkujtimor, ai ka marrë me vete djalin e tij të lindur në Sazan. Megjithatë, ky mall shoqërohet me një ndjenjë dhimbjeje kur sheh gjendjen e sotme të ishullit. "Sot, në këtë moshë që kam, për Sazanin ndjej dhimbje," përfundon ai, duke reflektuar mbi kontrastin mes kujtimeve të një komuniteti të gjallë dhe realitetit të një vendi të lënë pas dore./dritare.net
