Zjarri është në shtëpinë tonë. Si po i copëton shoqëritë perëndimore, lufta midis Izraelit dhe Hamasit!
E Enjte 9 Nëntor 2023, 17:05
Dritare.net
Nga Federico Rampini- Corriere della Sera
Në Kongresin e Uashingtonit, një deputet nga një familje palestineze disiplinohet për shkak të thirrjes për shkatërrimin e shtetit të Izraelit. Në Londër, Ministrja e Brendshme akuzon policinë e saj për përdorimin e standardeve të dyfishta: ata përdorin një grusht të fortë kundër tifozëve, por janë tolerante deri në dobësi ndaj dhunës së kryer nga demonstruesit pro Hamasit.
Në Belgjikë, një parti në koalicionin qeveritar po propozon një bojkot ligjor të importeve të produkteve izraelite nga Bregu Perëndimor.
Në Francë është demonstrata kundër antisemitizmit që përçau vendin, aq më tepër pas aderimit të Frontit Kombëtar të Marine Le Pen (ironia e historisë: babai i saj Jean Marie dhe themeluesi i asaj partie u akuzua për mohim të Holokaustit).
Nga Amerika në Angli, nga Parisi në Bruksel dhe në universitetet italiane, ka një lloj lufte paralele me atë të përgjakur në Lindjen e Mesme. Zjarri ideologjik është ndezur në të gjithë Perëndimin. Tani për tani dhe për fat, është mbi të gjitha një luftë parullash dhe akuzash, por me shkrepje të herëpashershme dhune.
Shoqëritë perëndimore janë të ndara midis kampeve pro Izraelit dhe pro Palestinës, shumë më tepër se sa ka ndodhur ndonjëherë në të kaluarën. Virulenca e polemikave aktuale ishte e paprecedentë gjatë konflikteve të tjera të Lindjes së Mesme. Në Ukrainë kemi parë disa herë në veprim një front "pacifist", shpesh afër pozicioneve të Vladimir Putinit, por demonstratat e tij nuk arritën në shkallën e atyre propalestineze. Për më tepër, në këtë të fundit shfaqen pankarta dhe parulla në favor të Hamasit, ndërkohë që disa marshime kundër luftës evropiane, edhe pse në mënyrë implicite mbështesin Putinin, nuk shkuan aq larg sa të glorifikonin masakrat e tij ndaj civilëve ukrainas, informon dritare.net
Risia tjetër, që padyshim nuk kishte precedentë për Kievin, është kreshendoja e shpalljeve apo dhunës antisemite; kombinuar me disa sulme terroriste. Një nga faktorët që bën diferencën, krahasuar me luftërat e Lindjes së Mesme të së shkuarës ose në krahasim me Ukrainën, është hyrja në fushë e komuniteteve gjithnjë e më të mëdha të emigrantëve me origjinë arabe ose të besimit islam, të cilët ushtrojnë kushte të reja brenda kombeve të Perëndimit. Pesha politike dhe kulturore e këtij imigrimi është qartë e dukshme në Shtetet e Bashkuara, Britaninë e Madhe, Francë, Belgjikë dhe Gjermani.
Në Amerikë, Dhoma e Deputetëve votoi me shumicë për të qortuar zyrtarisht një parlamentar të Partisë Demokratike, familja e të cilit është me origjinë palestineze. Kongresmenia Rashida Tlaib, një 47-vjeçare e njohur për pozicionet e saj të majta ekstreme, nxori në publik sloganin e Hamasit për çlirimin e Palestinës "nga lumi Jordan deri në brigjet e detit", i cili lavdëron hapur shkatërrimin e shtetit të Izraelit dhe dëbimit ose shfarosjes së hebrenjve.
Pavarësisht këtij votimi censure në të cilin u bashkuan shumë demokratë, administrata Biden akuzohet për ndrojtje ndaj skajeve më radikale dhe pro Hamasit që manifestohen në të majtë. Shtëpia e Bardhë u kritikua nga republikanët për tolerimin e një demonstrate të dhunshme propalestineze që u zhvillua para portave të saj, me sulme në muret e pallatit presidencial, mbrojtjet e të cilit u sulmuan dhe u spërkatën. Në frontin e brendshëm më shqetësues, atë të antisemitizmit, FBI-ja vëren se hebrenjtë përbëjnë vetëm 2.4% të popullsisë së SHBA-së, por ata vuajnë 60% të krimeve të urrejtjes. Pavarësisht këtyre të dhënave zyrtare, Biden mendoi se duhej të niste solemnisht një "iniciativë kombëtare kundër islamofobisë" nga Shtëpia e Bardhë. Komunitetet me origjinë arabe janë një elektorat që mund të bëjë një ndryshim në disa shtete kyçe të Midwest, veçanërisht në zonat e industrisë së automobilave si Michigan dhe Illinois.
Në Mbretërinë e Bashkuar polemika kundër anshmërisë së policisë është e bujshme, sepse ajo u nis nga ministrja e Brendshme, Suella Braverman, e cila akuzoi policinë se po përdor standarde të dyfishta: sipas saj, tifozët e futbollit i nënshtrohen një trajtimi shumë më të ashpër se sa “minoritetet e majta që organizojnë marshime urrejtjeje”. Kryeministri konservator Rishi Sunak po ashtu u përfshi në polemikë, duke kritikuar shefin e policisë së Londrës për mosndalimin e demonstratës propalestineze të së shtunës së ardhshme.
Që nga sulmi i Hamasit më 7 tetor, çdo të shtunë Londra është pushtuar nga demonstrata të mëdha me përkrahës të dhunës kundër hebrenjve, me një pjesëmarrje të konsiderueshme të emigrantëve myslimanë. Demonstrata që thirret për të shtunën e ardhshme, konsiderohet e papërshtatshme (“mosrespektues” sipas fjalëve të kryeministrit Sunak) sepse përkon me Ditën e Armëpushimit dhe homazhet për ushtarët anglezë të rënë në Luftën e Parë Botërore. Mobilizimi i universiteteve është ribashkuar me atë të komuniteteve të emigrantëve islamikë.
Militantizmi i grupeve studentore haptazi pro-Hamasit, dhe bota e imigracionit mysliman, nisin nga pozicione të kundërta, por bashkohen në një antagonizëm të përbashkët ndaj Perëndimit. Këto fenomene tashmë kanë hyrë në fushatën zgjedhore në SHBA. Donald Trump shpejt e kuptoi tronditjen kulturore të shumë amerikanëve kur u përball me zbulimin e nivelit të indoktrinimit që po ndodhte në shumë universitete elitare: ai i akuzoi ato universitete se "trajnojnë komunistë" dhe premtoi një goditje të financimit federal për fakultetin nëse ai zgjidhej sërish president.
Dy eksponentë të tjerë kryesorë të së djathtës, senatorët Ted Cruz dhe Marco Rubi kanë paraqitur propozime riatdhesimi për ata emigrantë që deklarojnë antisemitizëm ose shpallin simpati ndaj terrorizmit./Përshtati Dritare.net
