Një tragjedi e heshtur që kërkon zgjidhje
E Mërkurë 25 Qershor 2025, 22:10
Dritare.net
Nga Bardha Dega
Dua të falënderoj Rudina Xhungën për trajtimin me ndjeshmëritë temës së prindërve që vuajnë nga demenca, dhe fëmijëve tëtyre që përballen me dhimbjen dhe përgjegjësinë e madhe që kjosëmundje sjell.
Edhe unë jam një nga ata fëmijë.
Humba babain tim në mënyrën më të dhimbshme – një njeri imirë, i urtë dhe i ditur, që në pleqërinë e tij të vonë u përball me demencën. I hutuar nga gjendja mendore, ai la banesën ku po qëndronte dhe në mes të acarit të dimrit, përpiqej të gjenteapartamentin e tij të vjetër në katin e pestë të një pallati në Fier. Por, në vend që të arrinte në shtëpinë që kujtonte, ai u end nëpërrrugë dhe përfundoi i ngrirë në nje fshat te Lushnjes afer me qytetin e Beratit.
E vërteta është se babai im vdiq i vetëm, i humbur dhe ipambrojtur.
Dhe kjo nuk është thjesht një tragjedi personale – është njësimptomë e një shoqërie që nuk është e përgatitur të përballet me plakjen, sëmundjet mendore, dhe mbështetjen e duhur për tëmoshuarit.
Prindërit tanë na rritën me dashuri dhe sakrificë. Kur ata prekennga sëmundje si demenca, nuk duhet të mbeten vetëm – as ata, as fëmijët (si vellai im qe njekohesisht kujdesej edhe per njefemije autistic se bashku me babin e semure nga demencia) qëpërpiqen me të gjitha forcat e mundhsme e te pamundshme tëkujdesen për ta.
E ndaj këtë rrëfim për të nderuar kujtimin e babait tim, por edhepër të mbështetur zërin e çdo biri e bije që përjeton këtë sfidë. Ne kemi nevojë për institucione të kujdesit, mbështetjepsikologjike, dhe mbi të gjitha, për një ndërgjegjësim kolektivqë të mos lejojmë që tragjedi të tilla të përsëriten./dritare.net
