Tharmi, një teknikë mijëravjeçare e përgatitjes së bukës, po rikthehet fuqishëm në kuzhinat dhe furrat moderne. Që nga Mesopotamia e lashtë deri te furrat bashkëkohore, tharmi ka qenë baza e bukës tradicionale, duke i dhënë shije, aromë dhe teksturë të veçantë.
Në botën e sotme bëhet një dallim i qartë: tharmi është masa aktive e ujit dhe miellit që fermentohet natyrshëm, ndërsa brumi i thartuar është brumi final që përdoret për bukën. Kjo ndihmon që profesionistët të kontrollojnë më mirë recetat dhe procesin e fermentimit.
Përfitimet janë të dukshme: buka me tharm ka aromë më të thellë, strukturë më elastike dhe jetëgjatësi më të madhe. Fermentimi i ngadaltë i tharmit i jep bukës fleksibilitet gjatë gatimit dhe e bën më rezistente. Megjithatë, kërkon përkujdesje: ushqyerje ditore, ruajtje në kushte të qëndrueshme dhe përdorim të miellit pa shtesa.
Krijimi i tharmit është i thjeshtë, por kërkon durim. Mielli dhe uji përzihen në një masë që ushqehet çdo ditë për rreth 10 ditë derisa të shfaqë aromën karakteristike të fermentimit. Kur ruhet siç duhet, tharmi mund të mbijetojë për vite, duke evoluar si një organizëm i gjallë.
Megjithëse kërkon përpjekje, buka e bërë me tharm mbetet një traditë e çmuar dhe po rikthehet si simbol i bukës autentike, artizanale dhe plot shije./K.C/dritare.net
