Historia e shkodranes që ia doli dy herë: të mbijetonte dhe të rilindte!
E Diel 16 Nëntor 2025, 10:10
Dritare.net
Në ciklin “Jeta Ime” në Dritare TV, Rudina Xhunga solli historinë e jashtëzakonshme të Behije Zallit, një gruaje shqiptare, jeta e së cilës është një testament i guximit, këmbënguljes dhe fuqisë së shpirtit njerëzor për të triumfuar mbi vështirësitë më të pabesueshme.
E lindur në Velipojë, jeta e Behijes u shenjua që në moshën njëvjeçare nga një aksident tragjik me zjarrin, i cili i la pasoja të rënda fizike. E djegur në fytyrë dhe kokë, ajo humbi flokët, një realitet i dhimbshëm që e detyroi të mbante një shami gjatë gjithë rinisë së saj në Shqipëri.
Pavarësisht kësaj, Behija shkëlqeu në mësime, duke mbaruar shkollën me rezultate të shkëlqyera dhe ëndrrën për t'u bërë infermiere. Megjithatë, paragjykimet dhe stigma sociale ia mbyllën dyert. Asaj iu mohua bursa për studime të larta pikërisht për shkak të shamisë që mbante, një simbol i plagëve të saj.
E zhgënjyer, por jo e mposhtur, ajo gjeti një punë modeste si pastruese në spitalin e Shkodrës, por fati do ta çonte drejt një sfide edhe më të madhe: emigrimin në Gjermani. Vendosja në një vend të huaj ishte një fillim i ri plot sfida. Pa njohur gjuhën, në një moshë të pjekur dhe me një familje për të mbajtur, Behija u përball me racizëm dhe vështirësi integrimi.
Një mësuese gjuhe u përpoq t'i pengonte rrugën, por vullneti i saj i hekurt dhe ndihma e njerëzve me zemër të madhe, si një shefe e zyrës së emigracionit, bënë të mundur që ajo jo vetëm të mësonte gjuhën, por edhe të arrinte nivele të larta certifikimi. Pika e kthesës erdhi kur, në moshën 50-vjeçare, Behija vendosi t'i rikthehej ëndrrës së saj. Ajo u ul sërish në bankat e shkollës, këtë herë në Gjermani, për t'u bërë infermiere e licensuar.
Rrugëtimi nuk ishte i lehtë. Ajo ishte në klasë me bashkëmoshatarët e nipërve dhe mbesave të saj, por përkushtimi i saj ishte i pakrahasueshëm. Sot, Behije Zalli punon si infermiere në të njëjtin azil pleqsh ku dikur nisi punë si pastruese, një dëshmi e gjallë e transformimit të saj. Ajo ka blerë shtëpinë e saj dhe ka rritur një vajzë, Siborën, duke i ofruar një të ardhme që ajo vetë nuk e pati në Shqipëri. Historia e saj, e propozuar për emisionin nga mbesa e saj nga Italia, Lili Ibraj, është një burim i pashtershëm frymëzimi.
Ajo tregon se librat dhe dija janë pasaporta më e sigurt, se vullneti mund të mposhtë çdo pengesë dhe se mirësia njerëzore ekziston edhe në cepat më të errët. Behije Zalli nuk është thjesht një emigrante e suksesshme; ajo është një simbol i shpresës dhe një heroinë e heshtur e jetës së përditshme.
