Na ndiqni edhe në

Histori Shqipërie

Fëmijët e ministrit që u vranë për Shqipërinë

Fëmijët e ministrit që u vranë për Shqipërinë

Familja e Margaritës Tutulani ishte një nga familjet më të shquara dhe të ndritura të Beratit dhe të gjithë Shqipërisë në fillimshekullin XX, një familje intelektuale, atdhetare dhe e lidhur fort me lëvizjet për pavarësi dhe përparim shoqëror.

Ja çfarë dihet për familjen e Margaritës Tutulani:

Babai Kristo Tutulani, një ndër figurat më të rëndësishme të shtetit shqiptar pas Pavarësisë. Ka qenë Ministri i parë i Financave dhe i Drejtësisë në qeverinë e parë shqiptare, atë të Ismail Qemalit. Ka shërbyer për 13 vite rresht në administratën shtetërore shqiptare, duke qenë një nga funksionarët më të respektuar. Ishte gjithashtu deputet i Parlamentit Shqiptar dhe intelektual i shquar, me edukim perëndimor. I përkiste një familjeje që kishte lidhje të drejtpërdrejta me firmëtarët e Aktit të Pavarësisë më 28 nëntor 1912.

Nëna, zonja Tutulani,e përmendur si “gruaja e ministrit”, por përtej këtij roli ceremonial, ajo ishte një grua e kulturuar, e edukuar dhe me mendje përparimtare. U kujdes për edukimin dhe formimin atdhetar të fëmijëve të saj në një kohë kur gratë kishin pak akses në arsim e kulturë. Vlerësohej në komunitet si një figurë morale dhe intelektuale.


Margarita Tutulani, lindi në vitin 1924, në shtëpinë e familjes në lagjen Goricë të Beratit. Ishte nxënëse e shkëlqyer në Gjimnazin e Vajzave në Tiranë. U angazhua shumë herët në lëvizjen antifashiste, përmes shkrimeve, protestave dhe shpërndarjes së trakteve. Ishte e njohur për idealet e forta, mendjen e mprehtë dhe guximin e rrallë për një vajzë 19-vjeçare në atë kohë.

Kristaq Tutulani, vëllai i vetëm i Margaritës. U rrit dhe u edukua në të njëjtin ambient atdhetar e përparimtar. Ishte 23 vjeç kur u vra nga fashistët. Ai shquhej për inteligjencën, përkushtimin dhe vendosmërinë. Ka lënë pas citime që dëshmojnë shpirtin e tij të lirë, si: “Ne jemi një brez i ri dhe duam një Shqipëri pa fashistë!”

Këta ishin fëmijët e ministrit që nuk u dorëzuan përballë terrorit fashist, por zgjodhën të flijohen për Shqipërinë. E pabesueshme për kohet e sotme, por e vërtetë e patjetërsueshme. / dritare.net