Sekretet e lakrorit me saç dhe qofteve të Korçës!
E Enjte 20 Nëntor 2025, 16:04
Dritare.net
Korça, e njohur si djepi i kulturës dhe serenatave, ruan me fanatizëm një tjetër thesar: kuzhinën e saj unike. Në një udhëtim të posaçëm për të zbuluar se si tradita shndërrohet në markë, eksplorojmë dy nga pjatat më emblematike të këtij qyteti, lakrorin me saç dhe tavën me qofte, duke zbuluar historitë njerëzore dhe sekretet e shijes që fshihen pas tyre.
Në Pazarin e Vjetër të Korçës, në “Rrugën e Dritave”, një dyqan i vogël mban gjallë traditën e lakrorit me saç. Pronarët, Gramozi dhe Edlira, ndajnë historinë e tyre të jashtëzakonshme. Pasi provuan biznese të tjera, nga tregtia e rrobave pas viteve '90 te një magazinë pllakash hidrosanitare, rënia e tregut i detyroi të ktheheshin te rrënjët.
“Zanatin mësoje dhe lëre, dhe kur të duhet, zëre,” thotë Gramozi, duke cituar një fjalë të urtë popullore.
Zanati i lakrorit, i trashëguar nga gjyshërit, u bë shpëtimi dhe krenaria e tyre. Sekreti, sipas tyre, nuk qëndron vetëm te brumi i përgatitur me mjeshtëri nga Edlira apo te mbushjet tradicionale me lëpjetë e gjizë, por te pjekja në saç. “Ti mund të mundohesh sa të duash në shtëpi, me gaz apo korent, por shija e saçit nuk arrihet,” shpjegon Edlira. Simboli i kësaj trashëgimie është një tepsi bakri e vitit 1913, e sjellë nga Stambolli prej gjyshit të Gramozit, të cilën ata e kanë kallajisur dhe e përdorin ende sot, duke i dhënë lakrorit jo vetëm shije, por edhe një histori qindravjeçare.
Udhëtimi kulinar vazhdon te “Bujtina Sidheri”, ku mjeshtri i kuzhinës na zbulon sekretet e tavës me qofte Korçe. Ndryshe nga qoftet e tjera, ato korçare përgatiten me një përzierje të tre llojeve të mishit: dash, viç dhe kici, çka u jep një shije dhe butësi të veçantë. Mjeshtri, me një përvojë të gjatë si kuzhinier në delegacionin qeveritar, tregon se kjo pjatë ka joshur edhe personalitete ndërkombëtare.
“Mbaj mend që i kemi bërë qofte Korçe George Soros-it, kur ishte i ftuar nga Sali Berisha,” rrëfen ai, duke ndarë një copëz historie nga kuzhina e elitës. Ai flet me pasion për kuzhinën italiane, të cilën e vlerëson për thjeshtësinë dhe racionalitetin e saj, në krahasim me kompleksitetin e asaj franceze. Për të, kuzhina shqiptare është një përzierje e pasur e ndikimeve orientale dhe mesdhetare, një trashëgimi që ai e ruan dhe e pasuron çdo ditë. Ky udhëtim në Korçë dëshmon se pjatat tradicionale janë shumë më tepër se receta.
Ato janë histori familjesh, dëshmi të një “zanati” të trashëguar brez pas brezi dhe një simbol i identitetit kulturor që jo vetëm mbijeton, por lulëzon, duke e kthyer Korçën në një destinacion të padiskutueshëm për të gjithë adhuruesit e shijeve autentike./dritare.net
