Mos i mësoni fëmijët tuaj të kenë frikë nga bota!
E Enjte 15 Shtator 2022, 21:09
Dritare.net
Nëse jeni prind, frika juaj më e madhe në jetë ka të ngjarë të jetë ideja se diçka mund t'i ndodhë njërit prej fëmijëve tuaj. Sipas një sondazhi të vitit 2018 nga OnePoll, prindërit shpenzojnë mesatarisht 37 orë në javë duke u shqetësuar për fëmijët e tyre; shqetësimi nr. 1 i kthimit në shkollë ka të bëjë me sigurinë e tyre.
Ju mund t'i shihni efektet e gjithë kësaj në sjelljen moderne të prindërimit. Sipas një raporti të vitit 2015 nga Qendra Kërkimore Pew, mesatarisht, prindërit thonë se fëmijët duhet të jenë të paktën 10 vjeç për të luajtur pa mbikëqyrje në oborrin e tyre, 12 vjeç për të qëndruar vetëm në shtëpi për një orë dhe 14 për të qenë të pambikëqyrur në një park publik, transmeton dritare.net. Ajo shfaqet gjithashtu në atë që prindërit u mësojnë fëmijëve të tyre për botën: Duke shkruar në The Journal of Positive Psychology në 2021, psikologët Jeremy DW Clifton dhe Peter Meindl zbuluan se 53 përqind e të anketuarve preferonin besimet e "botës së rrezikshme" për fëmijët e tyre.
Pa dyshim që këto besime vijnë nga qëllimet më të mira. Nëse dëshironi që fëmijët të jenë të sigurt dhe kështu të lumtur, duhet t'u mësoni atyre se bota është e rrezikshme,në këtë mënyrë ata do të jenë më vigjilentë dhe më të kujdesshëm. Por në fakt, t'u mësosh atyre se bota është e rrezikshme është diçka e keqe për shëndetin, lumturinë dhe suksesin e tyre.
Ai pohon se ideja se bota është kryesisht e sigurt ose më së shumti e rrezikshme është ajo që disa psikologë e quajnë "besimi i botës primare". Në mënyrë të veçantë, karakteri themelor i botës supozohet të jetë kërcënues. Besimet primare janë të ndryshme nga besimet më specifike - të themi, për sportin ose politikën - për aq sa ngjyrosin të gjithë botëkuptimin tonë, informon dritare.net. Nëse besoj se bota është e rrezikshme, kjo do të ndikojë në mënyrën se si i shoh shumë pjesë të tjera të jetës sime, marrëdhënieve dhe punës. Unë do të jem më dyshues për motivet e njerëzve të tjerë, për shembull, dhe më pak gjasa të bëj gjëra që mund të më rrezikojnë mua ose të dashurit e mi, si për shembull daljet natën.
Aq sa shpresojmë se besimi i botës së rrezikshme do t'i ndihmojë fëmijët tanë, provat tregojnë se ai bën pikërisht të kundërtën. Në të njëjtin punim, Clifton dhe Meindl tregojnë se njerëzit që mbajnë ide negative janë më pak të shëndetshëm se bashkëmoshatarët e tyre, më shpesh të trishtuar, më shumë gjasa të jenë në depresion dhe më pak të kënaqur me jetën e tyre. Ata gjithashtu priren të mos i pëlqejnë punët e tyre dhe të performojnë më keq se homologët e tyre më pozitivë. Një shpjegim për këtë është se njerëzit në rrethana të këqija (varfëri, sëmundje, etj.) kanë edhe rezultate të këqija dhe shumë për t'u frikësuar. Megjithatë, siç argumentojnë Clifton dhe Meindl, këto ide gjithashtu mund të ndërveprojnë me rezultatet e jetës - ju ka të ngjarë të vuani shumë më tepër kur jeni gjithmonë në kërkim të rrezikut dhe duke shmangur rrezikun. Lukianoff dhe Haidt argumentojnë se kur prindërit (ose profesorët) u mësojnë të rinjve se ndërveprimet e zakonshme janë të rrezikshme - për shembull, se të folurit është një formë dhune - kjo pengon rritjen e tyre intelektuale dhe emocionale, transmeton dritare.net. Gjithashtu i shtyn ata të adoptojnë pikëpamje bardh e zi, për shembull, se bota përbëhet nga njerëz që janë ose të mirë ose të këqij, dhe i bën ata më të shqetësuar përballë faktorëve stresues të vegjël si mosmarrëveshjet politike.
Dhe për të përfunduar, idetë negative as nuk ndihmojnë për t'i mbajtur njerëzit të sigurt. Nuk është në interesin e të rinjve që ne t'u futim atyre ide negative. Duke vepruar kështu, ne mund t'i dëmtojmë ata duke i bërë më pak të lumtur, më pak të shëndetshëm dhe më fanatikë ndaj të tjerëve. Për të thyer këtë model, prindërit - dhe kushdo që ndërvepron me fëmijët - duhet të punojnë për të kultivuar një ndjenjë sigurie.
Në vend që t'u mësojmë fëmijëve tanë frikën, le t'u mësojmë atyre dashurinë e parë, të cilat neutralizojnë frikën dhe vendosin diçka të mirë në vend të saj. Bëjuni të ditur se njerëzit janë krijuar për dashuri - ne të gjithë e dëshirojmë atë dhe mund të gjejmë diçka të dashur pothuajse tek të gjithë ata që takojmë. Jo gjithmonë e japim apo e pranojmë, sepse bëjmë shumë gabime, por dashuria është ajo që e dëshiron gjithmonë zemra jonë. Nëse dëshironi t'u jepni fëmijëve tuaj një rregull për të jetuar, ja ku e keni./The Atlantic/ Përktheu Megi Koço/dritare.net
