Këto katër fjalë nuk do donim të na ishin thënë kurrë gjatë ngushëllimit për vdekjen e maces tonë!
E Shtunë 22 Prill 2023, 09:09
Dritare.net
Vite më parë, një mikesha ime humbi një të dashur. Kur ajo u tregoi të tjerëve për humbjen e saj, ata ofruan dhembshuri - derisa ajo përmendi se e vdekura e saj ishte një mace. Duke pasur nevojë për vërtetim për pikëllimin e saj, shoqja ime filloi t'u thoshte njerëzve se vajza e saj kishte vdekur.
Marrëveshja këtu nuk është gënjeshtra e shoqes sime, por se asaj iu desh të merrte mbështetjen e duhur për dhimbjen që po përjetonte. Të pikëlluarit që vuajnë humbje të pazakonta shpesh e gjejnë veten duke lundruar në një shoqëri që nuk dëshiron t'u ofrojë atyre ndjeshmërinë që u nevojitet për t’u shëruar.
Kohët e fundit mora vendimin e vështirë për t'i thënë lamtumirë Waffle Cone, maces time 18-vjeçare. Shoqëruesja ime besnike, e cila prej vitesh kishte ndjekur çdo lëvizje timen nëpër shtëpi, së fundmi nuk po qëndronte në këmbë.
Ngushëllimet e ndryshme ndaj vdekjes së Waffle Cone midis miqve dhe familjes sime ishin befasuese. Brenda një ore nga vdekja e saj, kamioni i një luleshitësi u ndal para shtëpisë sime. Një mik i kishte dërguar lule me një kartë duke ofruar ngushëllime. Mesazhet nga të dashurit e tjerë përfshinin dëshirën për të më përqafuar.
Jo të gjithë ishin kaq bujarë me ndjeshmërinë e tyre. Disa njerëz me të cilët komunikoj çdo ditë e dinin se Waffle Cone kishte vdekur dhe kurrë nuk e pranuan këtë. Kur partneri im i tha një të njohuri për humbjen tonë, i njohuri u përgjigj: "Është thjesht një mace".
Këto katër fjalë - dhe përgjigje të tjera shpërfillëse ndaj pikëllimit - janë të zakonshme pas tragjedive të tilla dhe mund të komplikojnë procesin e shërimit. Ndarjet, abortet, vdekja e kafshëve shoqëruese dhe fatkeqësitë e tjera mund të rezultojnë në diçka të quajtur "pikëllim i padrejtë", i cili rrjedh nga humbjet që nuk konsiderohen gjerësisht të rëndësishme.
"Megjithëse pikëllimi për humbjen e një kafshe të dashur mund të jetë po aq intensive dhe po aq e gjatë, sa kur një person i rëndësishëm në jetën tonë vdes, procesi ynë i zisë është krejt ndryshe," shkroi psikologu Guy Winch në 2018 për, ‘Scientific American’ .
“Shumë nga mekanizmat shoqërorë të mbështetjes sociale dhe të komunitetit mungojnë kur një kafshë shtëpiake vdes. Pak prej nesh u kërkojnë punëdhënësve tanë pushim kur ndahet nga jeta një mace ose qen i dashur, sepse kemi frikë se një gjë e tillë do të na përshkruajë si tepër sentimentalë, me mungesë pjekurie ose emocionalisht të dobët. Studimet kanë zbuluar se mbështetja sociale është një përbërës thelbësor në rikuperimin nga pikëllimi i të gjitha llojeve.”
Vendimi i eutanazisë (vrasjes me vetëdije) mund të përkeqësojë pikëllimin. Zgjedhja për t'i dhënë fund jetës së një të dashuri, veçanërisht kur ata nuk mund të na komunikojnë dot nëse duan të vdesin, mund të jetë konfuze dhe e dhimbshme .
Ndryshimi i mënyrës se si mendojmë për të vdekurit dhe humbjet e tyre ka implikime të fuqishme. Dhe ndërsa të gjithë pikëllohen ndryshe, shumica e njerëzve kanë të përbashkët nevojën që humbja e tyre të pranohet.
Provoni fjalë si këto: “Më vjen shumë keq për humbjen tuaj. Kjo duhet të jetë shumë e vështirë. A do të ishte e dobishme të flisnit në telefon? A mund t'ju sjell me vete? Nuk e di saktësisht se çfarë të them, por e di se kjo është e dhimbshme dhe unë jam këtu për ju.”
Dërgoni lule ose një kartë me mbishkrim. Dërgo një foto që ke bërë, të individit që ka ndërruar jetë.
Nëse ka një gjë që kam mësuar nga humbja e Waffle Cone, është se pikëllimi im është një reflektim i dashurisë sime. Humbja e madhe pason dashurinë e madhe. Kush ose çfarë duam, ndryshon në mënyrë dramatike nga personi në person. Megjithëse mund të mos e kuptoj humbjen e dikujt tjetër, mund t'i besoj përvojës së tyre të jetuar dhe t'i takoj me dhembshuri. Ngushëllimi i të ndjerit mund të jetë një ftesë e rrallë dhe e bukur për të qenë të pranishëm kur dashuria duhet të shkojë.
Unë konstatoj se pikëllimi im po evoluon vazhdimisht. Unë jam mirënjohëse për njerëzit në jetën time që ofruan ndjeshmëri, e cila hapi rrugën drejt shërimit. Me kalimin e kohës, ndjej dhimbjen time duke u shndërruar në mirënjohje për kohën që kam kaluar me shoqen time dhe për dashurinë e saj të pakushtëzuar./A.ZH-dritare.net
