Ai erdhi në Vatikan dymbëdhjetë vjet më parë, më 13 mars 2013 dhe bota e njohu për atë "mirëmëngjes" të thjeshtë. Ishte përshëndetja e tij e parë për të gjithë botën dhe ajo thjeshtësi çarmatosëse tashmë lajmëronte një frymë të re, revolucionare. Jorge Mario Bergoglio mori përsipër Kishën që nga ajo ditë dhe e udhëhoqi atë në rrugë të guximshme, duke hapur dyert për "të gjithë, të gjithë, të gjithë" dhe duke mos u shqetësuar për atë krahun e katolikëve që ngurrojnë gjithmonë për risitë, shkruan dritare.net. Ai e bëri atë pas tronditjes së dorëheqjes së Benediktit XVI, por ai mundi të kthente faqen në një mënyrë që ishte e vështirë edhe të imagjinohej, jo më të realizohej.
Ai lindi në Buenos Aires më 17 dhjetor 1936, djali i emigrantëve piemontezë: babai i tij Mario ishte kontabilist, i punësuar në hekurudha, ndërsa nëna e tij, Regina Sivori, kujdesej për shtëpinë dhe edukimin e pesë fëmijëve të saj. Pasi u diplomua për teknik kimik, zgjodhi më pas rrugën e priftërisë duke u futur në seminar; në vitin 1958 ai hyri në novatoren e Shoqërisë së Jezusit. Prej këtu një jetë të gjatë shërbimi ndaj Kishës derisa u bë kryepeshkop kardinal i Baires së tij dhe që nga viti 2013 Papa i 266-të i Kishës Katolike.
Hapja ndaj të divorcuarve, ndaj homoseksualëve, valorizimi i grave deri në atë pikë sa t'u jepej atyre vendin që për shekuj i ishte rezervuar vetëm kardinalëve. Dhe më pas e ktheu kishën drejt më të brishtës, nga mërgimtarët, shqetësimi i saj i parë, te të varfërit. Pikërisht me të varfrit në mendje ai zgjedh një emër që asnjë Papë në histori nuk kishte guxuar ta zgjidhte ndonjëherë: Françesku, si i varfëri i Asizit, gjithashtu një revolucionar i kohës së tij./L.F-dritare.net
