Herë pas here kemi lexuar histori për të rritur që nuk kanë puthur një person tjetër ose nuk kanë pasur një lidhje, edhe nëse janë përpjekur. Të gjithë pyesin se si ndodhi kjo, por nuk kanë përgjigje.
Një grua përshkruan se si është të jesh 40 vjeçe, pa pasur kurrë një lidhje serioze dhe shpreh nevojën e saj për të mos qenë më beqare, përcjell dritare.net
"Ndonjëherë njerëzit thjesht nuk e kanë 'fundin e lumtur'. Duket se jam një prej tyre. Unë jam 40 vjeçe dhe nuk kam pasur kurrë një lidhje. Si ndodhi kjo, do të pyesni veten. Epo , nuk e di. Vërtet nuk e di. Thjesht ndodhi", shkruan ajo në yourtango.com dhe vazhdon të analizojë jetën e saj të dashurisë, në të cilën ka pasur flirte, por jo edhe aq të suksesshme.
"Kam bërë gjithçka që bëjnë gratë e tjera gjatë gjithë jetës së tyre. Shkoja në disko, rrija me miqtë, shkoja në bare, punoja dhe ndërveproja me shumë djem. Mesa duket kjo qasje funksiononte për të tjerët, për mua nuk funksionoi kurrë. Vite më parë u pajtova me faktin se nuk jam ajo “gruaja mbresëlënëse”. Ajo që bën që të kthehen koka rrugës. Nuk isha dhe nuk do të isha. Unë sigurisht nuk jam e neveritshme. Unë do të thosha që jam më shumë një "vajza aty ngjitur". E qeshur, e qetë, e rehatshme. Vajza me të cilën po flisni, ju mund të shkëmbeni ditë të bukura dhe në një moment do t'i kërkoni një takim. Vetëm se kjo nuk më ka ndodhur kurrë. Unë mbeta e padukshme.
Unë isha ajo që ndihmoja mikeshat e mi tërheqëse në takime. Çdo natë flirtonin, gjenin burra për t'u takuar. Unë u injorova. Ndonjëherë në mënyrë diskrete, ndonjëherë në mënyrë të vrazhdë, ndoshta në mënyrë agresive. Të gjitha përpjekjet e mia për flirtim ranë në vesh të shurdhër. Sikur nuk më panë. Sikur të mos ekzistoja. Djemtë shikonin nga grupi ynë dhe u afroheshin vetëm të tjerave, sidomos kur isha në tualet ose shkoja të kërkoja pije nga lokali.
Për herë të parë bëra seks kur isha 27 vjeçe. Ishte një natë që u deha dhe bëra seks për një natë. Takimin tim të parë e pata pak më vonë, po atë vit. Ishte e qartë që në momentin e parë që u takuam se unë nuk isha ajo që ai donte. Përkundrazi, ai mendoi se do të dilte me shoqen time, me të cilën na kishte parë në klub, disa ditë më parë. Ndoshta ka qëndruar me mua në atë kohë për mirësjellje. Isha aq e papërvojë në takime, saqë u ula dhe shikoja përreth, ndërsa ai fliste në celular me një “shoqen” e tij, e cila më vonë më rrëfeu se ishte ish-i i tij. Më çoi në shtëpi dhe nuk dëgjova më kurrë lajme për të.
Kjo ishte pjesa e jetës sime në të cilën e gjeta veten pranë një “marrëdhënieje”. E kam shumë, shumë të vështirë të identifikohem me gratë e moshës sime. Unë punoj me moshataret e mia dhe jam e vetmja që nuk kam lidhje. Shumica kanë partnerë dhe fëmijë. Disa janë shtatzëna tani.
Nuk flas kurrë për jetën time personale në punë. Ndihem shumë në siklet. Është shumë e vështirë të pranosh që nuk kam pasur kurrë një partner apo nuk kam mundur të flirtoj siç duhet, kur në këtë moshë të tjerët e kanë bërë shumë herë, edhe nëse nuk janë martuar apo nuk kanë partner tani. Nuk kam histori apo eksperienca për ndarje. Tani, të afërmit dhe të njohurit nuk më pyesin më për gjërat e mia personale.
Dhe tani, unë jam 40 vjeçe.
Kur isha rreth 35-38 vjeçe, shpresoja se mund të gjeja një partner. Shpresoja se do të dashurohesha dhe do të jetoja me të gjithë jetën. Ndoshta mund të kishim edhe fëmijë. Por tani shanset janë pakësuar.
Unë kurrë nuk kam pasur lidhje me një burrë. Unë kurrë nuk kam njohur dikë që ka rënë në dashuri me mua dhe kam rënë në dashuri me të. Nuk jam ndjerë kurrë e sigurt me askënd. Askush nuk mund të më bënte të ndihesha si “ai është babai i fëmijëve të mi”. Ata pak burra me të cilët kam fjetur nuk qëndrojnë mjaftueshëm me mua. Madje as mbiemrin e tyre nuk ua di, e as ata timin.
E di që shumë nga ata që lexojnë historinë time do të thonë "Hajde tani. Dil, ushtrohu, relaksohu, jeto dhe do të vijë kur të jetë momenti i duhur!". Më besoni, i kam bërë të gjitha këto. Puna është se jo të gjithë e gjejnë dikë, pavarësisht nga cilësitë e mira që mund të kenë. Ka njerëz që nuk gjejnë kurrë dikë që të ndajnë jetën e tyre, pavarësisht përpjekjeve të tyre.
E di, të qenit beqare ka aspekte pozitive dhe më pëlqejnë ato. Por unë kam 20 vjet që përjetoj pavarësinë e plotë. Vetëm një herë dua të përjetoj se si është marrëdhënia. Si është të jesh e rëndësishme në jetën e dikujt. Tani, nuk mendoj se do të ndodhë. Dhe unë jam në rregull me këtë. Nuk i ndodh të gjithëve. Nuk jam e vetmja beqare në botë, edhe nëse ndonjëherë ndihem kështu. Duket se fundin tim të lumtur do ta bëj vetë. Jam pajtuar me idenë që të mos gjej një burrë me të cilin ta kaloj jetën dhe e përballoj. Përndryshe, çfarë më mbetet të bëj? A do të vazhdoj një jetë mbushur me hidhërim dhe pikëllim?"/K.C/dritare.net
