Jam 30-vjeç por më duket sikur nuk kam jetuar asnjë ditë!
E Hënë 18 Shtator 2023, 11:11
Dritare.net
Nga Philippa Perry/The Guardian
Unë jam një vajzë 29-vjeçare që nuk kam pasur kurrë një lidhje romantike, dhe për momentin nuk mund të vendos për të nisur një kapitull të ri në karrierë. Unë kam shumë miq të ngushtë, por përfundoj në punë të përkohshme, rreth gjashtë muaj. Sapo afrohem me dikë, e largoj. Ndjej një dyshim të thellë dhe mosbesim ndaj njerëzve që më afrohen. Për një kohë të gjatë, ndjeva se nuk kisha miqtësi të vërteta por të detyruara derisa kalova më shumë kohë me miqtë e mi pas Covid.
Nga mosha 13 deri në 17 vjeç, kalova periudha depresioni dhe ankthi, por nuk ndihesha në gjendje të flisja me askënd për këtë. Isha shumë e turpëruar dhe e shqetësuar se njerëzit rreth meje do të ishin të zhgënjyer dhe të zemëruar me mua, për shkak të humorit tim të ulët. Që atëherë, kam mundur të funksionoj me ndihmën e disa terapive, përveç se tani jam afër të 30-ave, e kuptoj që nuk po jetoj vërtet. Unë jam e papunë, në shtëpi me babanë tim, pasi kujdesem me kohë të plotë për nënën time, e cila kishte demencë. Ajo tani është në përkujdesje rezidenciale, por unë kam qëndruar në shtëpinë e prindërve të mi .
Unë jam e shqetësuar se e kam humbur të 20-at dhe jam ende në të njëjtin vend në moshën 29-vjeçare si në moshën 19-vjeçare. Miqtë e mi ndërkohë kanë blerë shtëpi, janë martuar, kanë krijuar familje, kanë udhëtuar dhe kanë përparuar në karrierën e tyre. Pse nuk mund ta arrij këtë? Çfarë po më pengon? Si mund të punoj me këtë?
Përgjigjja e Philippa-s
Ju e ushqeni nënën tuaj me orar të plotë, ju mbështesni babanë tuaj – këto akte altruiste mund të mos pranohen aq sa duhet nga shoqëria, por kjo nuk i bën ato më pak të vlefshme apo më pak të vlefshme. Dua të them, lëre veten pak kohë. Nuk keni pasur kohë apo hapësirë për t'u përqendruar tek vetja deri më tani. Tani mund të filloni të jetoni më shumë për veten tuaj. Jeta nuk është një garë. Disa njerëz nuk gjejnë punë domethënëse deri pas moshës së pensionit.
Jeta nuk është një garë. Disa njerëz arrijnë të blejnë shtëpi, t'i humbasin ato, të martohen dhe të divorcohen përsëri në moshën 30-vjeçare; disa njerëz nuk gjejnë punë deri pas moshës së pensionit. Nuk është e dobishme të mendosh për jetën si piketa që duhet të përmbushen nga mosha të caktuara. Jeta nuk është një lojë tavoline edhe sikur të ishte, ne nuk kemi të gjithë të njëjtën pikënisje. Për sa i përket jetës së dashurisë, edhe këtu po përparoni. Ju e dini se çfarë po bëni, e dini se keni frikë të afroheni. Ne zhvillojmë mbrojtje që na mbajtën të sigurt në kohën kur kishim nevojë për to, por problemi është kur ato nuk kërkohen më, kanë nevojë për zhbërje, përndryshe ato bëhen vetë-sabotazh. Thyerja e zakoneve të mënyrave të të menduarit dhe të sjelljes, dhe tejkalimi i asaj që është bërë instinktive, mund të arrihet me terapi dhe ndërgjegjësim, dhe ju i keni të dyja.
Ju keni bërë përparim edhe me miqësitë. Duket sikur keni punuar për veten tuaj dhe nuk e keni detyruar veten nga të qenit ajo që mendonit se duhet të jeni për t'i lejuar vetes të jeni ai që jeni në të vërtetë dhe kështu keni bërë miq të vërtetë. Ju keni kaluar nga dikush që e ndjente se ishte shumë e rrezikshme për t'u ndarë, në dikë me miqtë e ngushtë. Të shikosh jetën tënde me një lente pesimiste është vetëm një zakon i njohur. Kur ne kemi zakon të diçkaje si pesimizmi, ose të zhvlerësojmë veten ose të tjerët, ajo fillon të ndihet e vërtetë. Por nuk është e vërtetë, është thjesht e njohur. Dhe, ashtu siç keni zbuluar se si të jeni real në mënyrë që të bëni miq, do të mësoni gjithashtu se si të jeni ju në aplikimet për punë dhe intervistat. Ju keni qenë tashmë në universitet gjë që, meqë ra fjala, është diçka që nuk e kam arritur derisa e kam kaluar moshën tuaj 29. Por, siç thashë, nuk është një garë.
Keni guxim; guximi për të dështuar është i njëjti guxim që na duhet për të pasur sukses dhe gjithmonë do të ketë dështime në jetën tonë të dashurisë dhe në jetën tonë të punës. Por mos i mendoni ato si dështime, mendoni për to si mundësi mësimi. Mënyra se si ne mësojmë se si të flasim me veten ka një ndryshim të madh. Lërini vetes pak kohë për të menduar për atë që do t'ju emociononte.
Mos harroni, jeta nuk është një garë!/M.K-dritare.net
