Si u bë djali im frymëzim për jetën dhe për një personazh Disney!
Dritare.net
Njëmbëdhjetë vjet më parë, gruaja ime ishte në një parking me të porsalindurin tonë. Gruaja ime ishte duke i paketuar gjërat e tona në bagazhin e makinës sonë, kur papritur një burrë i moshuar u afrua. Ai i preu një gisht foshnjës sonë, e cila lindi me një problem. Ai kishte një çarje të njëanshme të buzës dhe qiellzën pak të çarë të cilën doktori ynë do ta përshkruante si "jashtëzakonisht të gjerë" në një formë mjekësore. I moshuari i hodhi sytë gruas sime. Ai e qortoi. Fjalët që ai shprehu nënkuptuan pyetjen: Çfarë gabimesh kishte bërë gruaja ime për t'ia bërë këtë fëmijës së saj?
Ajo që ky burrë nuk e dinte dhe ajo që shumë mund të mos e dinë është se gruaja ime nuk bëri asgjë të keqe për të shkaktuar gjendjen e djalit tonë. Ne nuk e dimë pse disa fëmijë lindin me buzë dhe qiellza të çara, por ne e dimë se rreth 1 në 700 foshnja janë të prekura globalisht nga ky problem. Stigma (shenja) vazhdon, pavarësisht se është një nga defektet më të zakonshme të lindjes në SHBA.
Djali ynë ka pasur disa operacione për të trajtuar qiellzën dhe çarjen e tij, dhe pritet që të kryej dhe operacione të tjera. Këto procedura i kanë lënë atij një shenjë të vogël sipër buzës. Por ajo që dua të theksoj këtu është ajo që i theksoj dhe atij: Nuk ka asgjë të keqe me të. Ai ka një gjendje që thjeshtë kërkon operacion, por ai është një djalë krejtësisht i shëndetshëm. Ai nuk është vetëm.
Kjo është ajo që më detyron të shkruaj këtë artikull, për të ndihmuar në zgjerimin e vizionit tonë të përfaqësimit autentik, për të përfshirë individë me dallime në fytyrë.
Po ndodh një ndryshim, Hollywood-i ka marrë energji për t'u fokusuar në D&I - diversiteti dhe përfshirja, i cili portretizon me autenticitet prizmin e kulturave, etnive, gjinive, preferencave dhe aftësive. Do të doja të shihja ndryshimin e fytyrës të reflektuar edhe atje. Shpesh, dallimet e fytyrës, disa e konsiderojnë një tregues për poshtërsinë. Nëse shihni dikë në ekran me një mbresë, pra një shenjë në fytyrë, ai konsiderohet diçka jo e mirë.
Unë jam një shkrimtar dhe kam pasur fatin të shkruaj në "Firebuds" të Disney Junior, artikuj për fëmijë dhe realizuar me automjetet e tyre të preferuara që reagonin. Që kur lindi djali im, gjendja e tij, qëndrimi i tij pozitiv dhe përvojat e tij më kanë treguar vlerën e tregimit me njerëz dhe personazhe si ai. Pra, nuk kaloi shumë kohë dhe tregova një histori, që shfaqte një makinë fëmijësh me një "kapauk të çarë".
Kur erdhi koha për të publikuar makinën me të çarë, e ndjeva se ishte e rëndësishme që ai të shprehej nga një fëmijë që në fakt kishte një të çarë. Natyrisht, mendova për djalin tim Castor. Ai është një aktor i ri i mrekullueshëm, mendoj, por ai gjithashtu tingëllon i duhuri për këtë pjesë. Fëmijët me një çarje shpesh kanë vështirësi në shqiptimin e tingujve të caktuar dhe shumë prej tyre kanë vite terapi për të rregulluar të folurin.
Puna me djalin tim për të ndihmuar në rrëfimin e historisë së tij, ka qenë një moment kryesor i karrierës sime. Dhe e të gjithë jetës time. "Kapuku i çarë" nuk ka të bëjë me të çarat, në vetvete. Përkundrazi, është një histori për marrjen në konsideratë të ndjenjave dhe përvojave të të tjerëve. Përdorimi i ndjeshmërisë është jetik, jo vetëm në mënyrën se si e trajtojmë veten si njerëz, por në mënyrën se si i përfaqësojmë njerëzit në film dhe televizion. Shpresa ime ishte të përshkruaj dikë me një ndryshim në fytyrë, i cili ishte i adhurueshëm, argëtues, i pëlqyer dhe që jetonte një jetë të plotë. Castor ka një sfidë shtesë, por ai është njësoj si fëmijët e tjerë.
Sigurisht, çdo personazh mund të ketë dallime në fytyrë. Por kjo nuk ka pse të nënkuptojë poshtërsi. Cilësi të tilla mund të tregojnë po aq lehtë, se dikush është i fortë, i guximshëm, i vendosur, i dashur dhe empatik. Ndoshta gjendja i dha këtij personazhi një këndvështrim më të ndritshëm për jetën. Ndoshta ata janë elastikë dhe të dashur, jo pavarësisht dallimeve të tyre, ose jo domosdoshmërisht për shkak të tyre, por sepse këto cilësi janë të arritshme për çdo njeri, pavarësisht dallimeve.
Megjithëse buza e djalit tim ishte "riparuar" teknikisht, ai nuk kishte nevojë për "rregullim". Do të doja t'i thoja atij burri në parking se djali im dhe nëna e tij, kanë nevojë për dashuri, jo për dënim. Si shkrimtarë dhe krijues, dhe si njerëz që marrin pjesë në shoqëri, ne mund të krijojmë hapësirë për përfaqësimin e dallimeve të fytyrës. Ne mund t'i lëmë 1 në 700 fëmijë të ndihen ata të parë dhe ne mund t'i ndihmojmë 699 të tjerët të shohin se shoku i tyre, ai me një shenjë të vogël në buzë, ka po aq shumë për t'i ofruar kësaj bote, sa dhe ata./A.ZH-dritare.net
