Rudina Xhunga reveals the secret Laberia, from Kanina to Kuç!
2020-07-26 10:57:00
Dritare.net
The next episode of the cycle "Wonderful Albanians" is dedicated to you who are afraid of the pandemic and will not rest in the sea where there are many people, but love camping and outdoor adventures. Well, take a mask with you, for sure, book an off-road vehicle at "Blue sky travel" in Vlora, or you can go with your mother, there is no road problem. Take and start seeing the undiscovered fabulous places of Labëria.
As did journalist Rudina Xhunga, who showed us 17th-century bridges that many of us did not know existed.
Follow the road of the Vlora River, and you will definitely see miracles, from those that have no second. Although the road is not yet complete, many tourists, especially foreigners, have taken the off-roaders and walked along the river, trampled bridge by bridge.
Rudina, with Besin of Blue Sky Travel started the trip from Drashovica, where they first showed the Drashovica headstone, and then the bridges.
The first stop was at the Slap Bridge in the 15th century.
“Është një nga urat që duhet ta shohësh patjetër. Sapo del nga Drashovica, vjen këtu. Unë nga këtu e fillova. Është ura e parë e Lumit të Vlorës. E kam vrarë shumë mendjen që t’ju tregoj një rrugë për të mos pasur frikë nga pandemia, për të mos pasur shumë njerëz përreth, për të kuptuar që ka ca gjëra të reja, ca gjëra ndryshe. Mund të bësh kampingje, mund të shohësh ca vende ndryshe, të bukura sa më s’ka, të papara ndonjëherë, për të krijuar mundësinë mes teje që rri në shtëpi dhe s’di si t’ia bësh për të pushuar, dhe për të çlodhur mendjen”, kështu tha Rudina, ndërsa qëndronte mbi urën mesjetare të Slapit.
Me pas rrugëtimi vijon duke shijuar panoramën që ofrohet përgjatë lumit.
Pa shkuar në fshatin Gjorm, do t’ju dalin të tjera çudira, siç është Ura e Frëngut.
Rruga e Lumit të Vlorës ka përfunduar në lotin e parë, që shkon deri në Gjorm, ndërsa është hapur dhe po punohet deri në Kuç. Rruga e asfaltuar mbaron pa vajtuar te Ura e Frëngut.
“Kjo urë është një mrekulli. Por fjala e parë që mendova kur e pashë ishte: “O plehra që hidhni plehra.” Eja shikoje Urën e Frëngut. Por të lutem shumë mos hidh plehra”, ishte apeli i Rudinës pasi pa mbeturinat të hedhura te Ura. Pas Urës së Frëngut, do të njiheni me një tjetër urë të shekullit te 17.
Ura E Bratajt, destinacioni i radhës.
“Ky lumi këtu, mua më kujton Tropojën, një zonë shumë e zhvilluar. Vetëm mungesa e rrugës, e ka lënë lumin e Vlorës në ditë të zezë. Çfarë turpi, që nuk i kanë bërë rrugën kësaj zone. Turpëruese dhe fatkeqe. Se do ishte zhvilluar e gjithë zona. "
Ura e Bratajt, i përket shekullit të XVII, dhe gjithçka është ruajtur ashtu siç ka qenë.
“Kur shikon gjurmët e kuajve, duket sikur sapo kanë, kaluar”, tregon gazetarja Xhunga.
Është një destinacion perfekt për të gjithë. Për ata që duan të zbulojnë pak nga parajsat e vendit tonë, ata që duan natyrën, historinë, por edhe për ata që janë qejflinj instagrami, se pamjet janë një mrekulli. S’do ua besojnë që jeni në Shqipëri. Rruga për te Ura e Bratajt, behet duke ecur, ndaj sigurohuni që të keni veshjen e duhur, atlete, ushqim që do të shijojë si askund tjetër buzë lumit, te rrapi.
Por edhe rrobat e plazhit, për t’u larë në lumë. E në ç’lumë do thuash! Uji kristal, shumëngjyrësh, rrethuar nga gjelbërimi i pemëve dhe guriçkat e bardha, një mrekulli e natyrës sonë bujare.
Po kush nuk e do një kafe pas shëtitjes në Urën e Bratajt. Në Kallarat, të sugjerojmë të ndalosh te kafja e Zeqo Hoxhës.
“Mbase nuk e dini, mendoni se është kafja e një zotërie nga Kallarati. Në fakt, nuk është kaq. Është shumë më tepër. Është kafja e një këngëtari polifonie. I Gjirokastrës së 1983”.
Hoxha, na tregon për historinë e këngës “Ç’u këput një këmbë mali”, ndër më të veçantat e këngëve labe, të cilën ai e ka interpretuar në Festivalin e Gjirokastrës.
“Është një këngë vaji. Dikur burrat, kur vdiste njeri, shkonin dhe nisnin vajin. Por vetëm, sepse edhe gratë vajtonin, por më së shumti bashkë. Ndërsa burrat, qanin vetëm. Ajo këngë është e hershme. Kur vinin në kurbet, e s’ktheheshin më. Edhe thonë, ç’u këput një këmbë mali. Ne malin e kishim të ndarë atëherë, me mëhalla. Secila mëhallë, kishte nga një pllakë më vete. Kështu ka ngelur, ç’u këput një këmbë mali”.
Atëherë kishte lezet, shprehet Zeqo. Sepse kishte emocion, një kënaqësi e madhe për të cilën Zeqon e merr malli.
E dini si shijon kafja buzë rrugës, te Zeqo Hoxha? Me njerëz të mirë, e me muzikë, se pa këngë, nuk shijon, shprehet ai.
“Se kështu janë fshatrat e jugut, e lumit të Vlorës, janë fshatra që të këndon shpirti. Kështu që di s’di të këndosh ti, do të këndosh. Kështu thotë Zeqo Hoxha, që kur nisi të këndojë i bëri pemët të lëvizin e erën të fryjë. Mbaroi ai, mbaroi dhe era”, shprehet gazetarja Xhunga.
Destinacioni i fundit, për këtë episod të Shqiptarëve të Mrekullueshëm, është në Kuç, te Perlat Abazi, i cili bisedën me Rudinën, e nis duke e falënderuar atë, për rikthimin në Kuç.
"Atëherë të solli Fatmir Toçi, që i uroj me shpirt shërim të shpejtë, se ka bërë shumë për Kuçin. Tani erdhe vetë".
"Then I said I do not come to Kuç anymore, my kidneys hurt (laughs). "Even today they hurt me, but not much."
Perlat Abazi, speaks with great passion about his country. A hardworking man, who hopes that his activity, but also the whole area will develop even more thanks to the road that is being built, that the roads bring development. "I work the wool, I buy it from the shepherds, I wash it. I have the workshop, I process it, I make it and I paint it ”.
He has not given up the tradition, while he continues to work by hand, the carpets and rugs that he sells all over the country. Today in Albania, tomorrow is unknown, maybe even further.
Because the road brings everything, both recognition and development.
And the secret Laberia will not be like that anymore, when the road ends, it will belong to everyone, as Çajupi said: Laberia as much as I love you, with your forests and mountains! /Dritare.net
